Ο ΣΥΡΙΖΑ που δεν μπορούσε μέχρι τώρα να διαγράψει ένα απλό μέλος του  κατάφερε μέσα σε μια μέρα να εκπαραθυρώσει στην κυριολεξία τον εκλεγμένο  σχεδόν 1 χρόνο πριν πρόεδρο του. Με μια προβλεπόμενη μεν από το καταστατικό πλην όμως αμφιλεγόμενη διαδικασία, αφού υποτίθεται ήταν μυστική, αλλά ένα μεγάλο μέρος των μελών της κεντρικής επιτροπής που ήταν απόντες και ήταν αυτοί που έκριναν το τελικό αποτέλεσμα ψήφισαν ...τηλεφωνικά. Ανεξαρτήτως των εκατέρωθεν αντεγκλήσεων και κατηγοριών περί πραξικοπήματος από πλευράς Κασσελακικων και τήρησης νόμιμων διαδικασιών από πλευράς των αντιπάλων του Κασσελακη, η ουσία βρίσκεται στο ότι ο Συριζα  πέταξε σαν ξένο σώμα από πάνω του τον Κασσελακη. Ήδη λένε ήδη ότι ξαναπήραν το κόμμα στα χέρια τους. Πρωτόγνωρα πράγματα ακόμη και για τον Συριζα. Είναι αλήθεια ότι ο Στέφανος Κασσελακης καμία σχέση δεν είχε με την αριστερά και μάλιστα με αυτή την ριζοσπαστική αριστερά.

Είναι επίσης γνωστό ότι καμία πολιτική εμπειρία δεν είχε και πόσω μάλλον να μπορέσει να διαχειριστεί πρόσωπα και πράγματα σε αυτό το κόμμα που ξεκίνησε από διάσπαση του ΚΚΕ το μακρινό 1968 και έπειτα από αλλεπάλληλες διασπάσεις, συγκολησεις με περιθωριακές αριστερές ομάδες κλπ. κατεληξε στον συριζα του Αλέξη Τσίπρα με εισχωρήσεις δεξιών, ακροδεξιών, αυριανιστων Πασοκων. Ένα κόμμα με την σφραγίδα του Τσίπρα επί της ουσίας ιδιοκτήτη του. Και με πυλώνες τους Παππα και Πολάκη. Και με όλους αυτούς της παλιάς φρουράς του Συριζα που μπορεί να κατάπιαν αμάσητο τον Καμμένο και την υπογραφή του τρίτου μνημονίου του Τσίπρα, αλλά έβγαζαν 'φλύκταινες' και μόνο στην θέα Κασσελακη. Άντε να τα διαχειριστείς όλα αυτά. Είναι επίσης αλήθεια ότι ο Στέφανος με την εμφάνιση του και με μια προσέγγιση εντελώς αλλιώτικη του κοινού του Συριζα και όχι μόνο, τάραξε στην αρχή τα λιμνάζοντα ύδατα της ριζοσπαστικής αριστεράς, προσέλκυσε το ενδιαφέρον του κόσμου, των μέσων και να το παραδεχτούμε για τα ελληνικά πολιτικά πράγματα ήταν κάτι εντελώς καινούργιο και διαφορετικό. Ο Στέφανος ήρθε μας συστήθηκε, δεν έκρυψε ούτε ποιος είναι, ούτε τι έκανε μέχρι τότε στην ζωή του και είχε το θάρρος να πει αυτός είμαι και θέλω να πάρω την ηγεσία του Συριζα. Μαζί και με το εντελώς παιδιάστικο επιχείρημα ότι αυτός μπορεί να νικήσει τον Μητσοτάκη γιατί μιλάει καλύτερα Αγγλικά και ξέρει καλύτερα οικονομικά. Και όμως αυτά άρκεσαν και άρεσαν, τότε. Τι πήγε στραβά; Από την αρχή η πορεία του Στέφανου ήταν υπονομευμένη και η δύναμη του στο κόμμα δανεική. Γιατί όσο φωτογενής και αν ήταν, όσο και αν ο κόσμος διψούσε για κάτι νέο, διαφορετικό, γιατί είχε βαρεθεί την  συριζαικη κομματική μούχλα, το εγχείρημα του Στέφανου δεν θα είχε επιτυχία αν δεν τον στήριζαν Πολάκης, Παππας και όλοι οι κληρονόμοι Τσίπρα. Αυτό φάνηκε καθαρά στο συνέδριο τον Φεβρουάριο όταν ο Τσίπρας ζήτησε πίσω το κόμμα του, και οι Παππας, Πολάκης, Φάμελος κλπ. τον άφησαν να παραμείνει ακόμη υπό προθεσμία, όπως αποδείχθηκε. Βεβαίως τους βοήθησε και ο ίδιος με την υπερέκθεση στα μέσα, με τις απρόβλεπτες και πολλές φορές άγαρμπες κομματικά πρωτοβουλίες του. Μέχρι που παγιδεύτηκε εντελώς με τις τελευταίες απεγνωσμένες κινήσεις του, διαγραφή Λινου, επαναφορά Πολάκη, αντικατάσταση Φάμελου από Παππα. Ίσως κατόπιν συμβουλών των δήθεν «προστατών» του; Και το τελευταίο λάθος του αυτό σίγουρα κατόπιν... διαβεβαιώσεων, ήταν να μην οδηγήσει ο ίδιος το κόμμα σε εκλογές. 

Αλλά το μεγαλύτερο λάθος του Στέφανου ήταν που υιοθέτησε από την αρχή που ανέλαβε τον Συριζα, το ύφος και την ρητορεία Πολάκη. Δανεική και αυτή. Κάτι άλλο θα περίμενε ο κόσμος και όχι μόνο του Συριζα από ένα νέο φρέσκο πρόσωπο με τόσο καλές σπουδές και θητεία στην Αμερική. Παρα όλα αυτά ο Στέφανος που για τον Συριζα για αυτόν τον ένα χρόνο παρέμεινε ένα ξένο σώμα, φαίνεται ότι έχει απήχηση σε ένα κοινό μικρό η μεγάλο, αυτό μένει να το δούμε τις επόμενες μέρες. Ο ίδιος μάλλον ζει ακόμη τον εφιάλτη του. Όπως κατέληξε το απίστευτο όνειρο που κράτησε 1 χρόνο.