Η Κινηματογραφική Λέσχη Πρέβεζας παρουσιάζει την ταινία «Όλα όσα φανταζόμαστε ως φως».

Ημέρα προβολής: 16/04/2025

Χώρος: πολιτιστικό κέντρο Δήμου Πρέβεζας

Ώρα έναρξης: 21:00

Είσοδος: Γενική είσοδος: 6 ευρώ

Φοιτητές: 4 ευρώ

Είσοδος ελεύθερη: για άνεργους και μαθητές

Η ταινία αφηγείται την ιστορία τριών γυναικών από την Ινδία, που εργάζονται ως νοσηλεύτριες στην Αθήνα. Η καθημερινότητά τους είναι γεμάτη φροντίδα για άλλους, σιωπές, ξενύχτια, θυσίες και μια αίσθηση απόστασης - όχι μόνο από την πατρίδα, αλλά και από τον ίδιο τους τον εαυτό.

Όμως ένα απρόσμενο σαββατοκύριακο κοντά στη θάλασσα γίνεται η αφορμή για να γεννηθούν ξανά επιθυμίες, μνήμες και συναισθήματα που είχαν θαφτεί κάτω από τη σκόνη της καθημερινότητας. Η σιωπή γεμίζει με βλέμματα, τα σώματα χαλαρώνουν, και για λίγο, όλα μοιάζουν δυνατά.

Η Σοφία Εξάρχου, με ματιά διεισδυτική και ταυτόχρονα γεμάτη τρυφερότητα, στήνει ένα κινηματογραφικό πορτρέτο που ξεπερνά τα εθνικά σύνορα και τις κοινωνικές ταυτότητες. Μέσα από τις ηρωίδες της, μας μιλά για τη μοναξιά της σύγχρονης ζωής, την αόρατη εργασία της φροντίδας, την εξάντληση των σωμάτων και την ανάγκη του ανθρώπου να ονειρευτεί - έστω και για λίγο - μια ζωή με περισσότερο φως.

Η ταινία δεν αφηγείται απλώς μια ιστορία. Είναι ένας ψίθυρος που γίνεται κραυγή, ένα βλέμμα που ζητά να ειδωθεί, ένα χέρι που αγγίζει το δικό μας - και μέσα από αυτό, αναγνωρίζουμε τη δική μας ευθραυστότητα, τις δικές μας επιθυμίες, το δικό μας σκοτάδι και φως.

Η ταινία έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στο Φεστιβάλ των Καννών (Quinzaine des Cinéastes, 2024), συγκινώντας κοινό και κριτικούς με τη λιτή, ουσιαστική και γεμάτη ειλικρίνεια προσέγγισή της. Σήμερα θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα φιλμ της σύγχρονης ελληνικής κινηματογραφίας και συνεχίζει την επιτυχημένη πορεία του σε διεθνή φεστιβάλ και αίθουσες.

Λίγα λόγια για τη σκηνοθέτιδα:

Η Σοφία Εξάρχου είναι μια από τις πιο διακριτικές και ταυτόχρονα δυναμικές φωνές του νέου ελληνικού σινεμά. Απόφοιτη της Σχολής Σταυράκου και με σπουδές στη σκηνοθεσία στο εξωτερικό, έκανε αισθητή την παρουσία της με το «Park» (2016), το οποίο απέσπασε διεθνή διακρίσεις (Λοκάρνο, AFI Fest, Σεράγεβο).

Η κινηματογραφική της γλώσσα είναι βαθιά ανθρωποκεντρική, συχνά σιωπηλή, μα πάντα ακριβής. Η κάμερά της ακολουθεί τους ήρωές της με τρυφερότητα, χωρίς να τους εκθέτει, χωρίς να τους κρίνει. Ενδιαφέρεται για τους «αφανείς» της κοινωνίας - αυτούς που δεν βλέπουμε εύκολα, αυτούς που κινούνται στο περιθώριο.

Με το «Όλα όσα φανταζόμαστε ως φως», η δημιουργός επιστρέφει πιο ώριμη και πιο ουσιαστική από ποτέ. Μας προσφέρει έναν κόσμο γεμάτο ενσυναίσθηση, γυναικεία ματιά, και κινηματογραφική ομορφιά.