Την γνώρισα αρχές του χειμώνα 2021 εκεί προς τον Φεβρουάριο, όταν άρχισε να έρχεται στο σπίτι σαν επισκέπτρια στην αρχή και αργότερα σταδιακά να κάθεται όλο και περισσότερο, να φεύγει για καμιά βόλτα για λίγο και να γυρίζει πάντα. Και όλο το βράδυ παρέα με τον Σπύρο. Πέρασαν μερικοί μήνες, η Μελι με παρακολουθούσε και εγώ αυτή, ήξερε την ώρα του φαγητού, γνωριζόμασταν, αλλά φαινόταν ότι δεν ήθελε πολλές οικειότητες. Ήσυχη σχεδόν αθόρυβη. Προς το φθινόπωρο καθόταν να την χαϊδέψω και τότε ήταν που κάθισε και την έπιασα να την πάω για στείρωση. Προσπάθησα να την βάλω μέσα στον κήπο, να την κρατήσω μέσα, στάθηκε αδύνατο. Η Μελι είχε βάλει τα όρια της. Αλλά ήταν πάντα εκεί στον χώρο της και ασφαλής. Προς τον χειμώνα του 2022 έφερα τον κτηνίατρο μου και της κάναμε τα εμβόλια. Φαίνεται ότι αυτό κλόνισε την εμπιστοσύνη της η τουλάχιστον αυτό νόμισα τότε. Γιατί για ένα διάστημα με έβλεπε με καχυποψία. Μάρτιο του 2022 άρχισε να λείπει, την έψαχνα, ξαναήρθε για λίγες μέρες, ξανά έφυγε και αργότερα έμαθα ότι είχε γυρίσει στην παλιά της γειτονιά στον Άγιο Γεώργιο, όπου και εκεί την τάιζαν και την φρόντιζαν. Την ξαναείδα εκεί και κάτω στην πόλη, τελευταία φορά που την είδα ήταν φέτος αρχές του καλοκαιριού στον Άγιο Γεώργιο στις ελιές, εκεί που έμενε όλο αυτό το διάστημα. Την Μελι την έψαχνε τις τελευταίες μέρες η κοπέλα που την φρόντιζε. Χθες βράδυ έμαθα από τον κτηνίατρο Δημήτρη Καραμανίδη τι είχε απογίνει η Μελι.

Την Μελι την βρήκε το προηγούμενο Σάββατο χτυπημένη από ένα φορτηγό που πέρασε από πάνω της (μάλλον κοιμόταν από κάτω και δεν την είδαν;) ο γιος του κτηνιάτρου Δημήτρη Καραμανίδη και την μετέφερε αμέσως στο ιατρείο του πατέρα του. Ο Δ. Καραμανιδης προσπάθησε να την βοηθήσει, δυστυχώς δεν μπορούσε να γίνει τίποτε, η Μελι δεν τα κατάφερε και ο γιος του την πήρε και την έθαψαν στο κτήμα τους στο Μιχαλιτσι. Τουλάχιστον δεν έμεινε αβοήθητη στις τελευταίες στιγμές της και η Μελι βρίσκεται κάπου θαμμένη. Ευχαριστώ τον Δημήτρη Καραμανίδη και τον γιο του Λεωνίδα για όλα. 

ΑΝΤΙΟ γλυκιά μου ΜΕΛΙ...

Βάνα Ζέρβα